Een private speler in een bij uitstek publieke branche: Tempora runt musea en tentoonstellingen 

“Fiscale voordelen zoals een tax shelter zou onze sector kunnen helpen. Er zijn ook subsidies. Maar meer dan subsidies zou een garantie, die mogelijke verliezen dekt, de sector kunnen helpen. We financieren ons op de verkoop van tickets. De vaste kosten staan vast. Het succes bepaalt de winst of het verlies. Een garantie zou het ondernemerschap kunnen boosten in onze sector”. Dit is één van de ideeën die Marc Remiche, DG van Tempora meegeeft.  

Tempora werd opgericht door Benoît Remiche in 1998. Ze zetten tentoonstellingen op en runnen musea, van concept over productie tot het beheer. 150 projecten en meer dan een miljoen verkochte tickets in 15 landen. En dat met een honderdtal medewerkers. Allemaal vanuit Vorst (Brussel). De zonen, Marc en Raphaël Remiche bouwen Tempora verder uit in hun ateliers in Vorst. In de kantoren werken creatieve vormgevers aan de content en de plannen. We krijgen een 3D-rondleidingen in toekomstige thematentoonstelling. In het atelier timmeren de schrijnwerkers letterlijk de tentoonstellingen in elkaar. Onze Open Vld delegatie krijgt er een premium rondleiding. Quentin van den Hove, Imane Belguenani, Chloë Van Hoegaerden, Nazgul Balmukhanova en Damien Lamy zijn op de afspraak. 

Waar moeten we Tempora van kennen? Denk maar aan de succesvolle tentoonstellingen over Wahrol, het Hyperrealisme en Inside Magritte. Ze beheren het Mudia, een pedagogisch pareltje over de geschiedenis van de Kunst in het boekendorp Redu, maar ook het Bastogne War Museum. Ze hebben regelmatig expo’s in La Boverie in Luik. Zo was er de overzichtstentoonstelling over de kunstverzamelaar Paul Rosenburg naar het boek van zijn kleindochter Anne Sinclair: 21, Rue La Boétie. 

Quentin van de Hove: “Marc en Raphaël zijn ondernemers in de culturele sector. Ze zijn eerst en vooral trots op de kwaliteit van de tentoonstellingen en musea die ze opzetten of beheren. Maar in het gesprek hebben ze een duidelijke ondernemersreflex: het contraproductief effect van extra heffing op tickets, de onvoorspelbaarheid van fiscale druk, bewust van hun terugverdieneffect voor de stad waar ze neerstrijken, de vraag naar een goed gewestelijk platform waar stages voor studenten kunnen worden aangeboden, de problematiek van de loonkost, de vraag naar een voordeliger gefiscaliseerd mobiliteitsbudget in plaats van de bedrijfswagen voor kaderleden, het belang van het aantrekken van buitenlands talent, de moeilijkheid om bepaalde profielen van medewerkers te vinden, nood aan opleiding. Je voelt aan alles dat deze ondernemers uit de cultuursector een privébedrijf runnen”.

Tempora heeft ook een volledige zaal verzorgt in het Museum voor Natuurkunde in Brussel: Levende planeet. Er is zeker ruimte voor meer PPS-projecten, privaat-publieke samenwerking, in hun branche volgens Marc en Raphaël Remiche. Ze kunnen ervan meespreken. De overheid hoeft het niet allemaal zelf op te zetten. Integendeel. Sommige overheidsprojecten of gesubsidieerde projecten voelen zelfs aan als oneerlijke concurrentie. Een passie voor cultuur, kunst, geschiedenis, en toegankelijk maken voor een groot publiek gaan bij Tempora perfect samen met privaat ondernemerschap.