Memorandum bespreking met de Bico federatie: “Duurzame huisvesting is dé oplossing.”
Bico is de Federatie van onthaalhuizen en begeleidings- en hulpverleningsdiensten ten voordele van personen in moeilijkheden en dak- en thuislozen binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met 27 leden, is deze federatie een cruciale speler in de strijd voor duurzame huisvesting voor dak-en thuislozen in de stad. Zij komen hun prioritaire streefpunten toelichten aan de Open Vld Brussel delegatie: Imane Belguenani, Frederik Ceulemans en Ethel Savelkoul.
Brussel telt zo’n 7134 dak- of thuislozen, een toename van meer dan 300% sinds de eerste telling in 2008 – een tendens die over heel Europa waar te nemen is. Het gaat daarbij over alle soorten profielen, wat daarom vaak een specifieke aanpak vereist, afhankelijk van leeftijd, gender, gezinssituatie, psychosociale situatie, medische situatie, toegang tot rechten, migratietraject, …
“Wat volgens ons dé oplossing is, ongeacht het profiel, is een structurele toegang tot duurzame huisvesting.”, legt Birger Blancke ons uit. Eén van de belangrijkste aanbeveling is bijgevolg een quotum van sociale woningen voorbehouden voor dak- en thuislozen bij de openbare vastgoedmaatschappijen die de mogelijkheid geeft om aan de herhuisvestingsnoden van dak- en thuislozen te voldoen. Maar ook de aanbeveling betreffende de omkadering en verlaging van de huren om te voorkomen dat er nieuwe daklozen zijn en om ook op de privémarkt opnieuw huisvesting te vinden voor de dak- en thuislozen.
Eenmaal die garantie, kan elke organisatie met zijn eigen expertise de verdere hulp bieden aan de verschillende profielen binnen de precaire groepen. Tot nu toe werken deze organisaties zeer complementair en is hun specificiteit een troef, merkt Bico op.
Ook op preventief vlak wordt er al meer ingezet. “Er moet worden vermeden dat mensen in zo’n precaire situaties terechtkomen, maar uiteraard ook niet hervallen!” merkt Imane Belguenani op. Dit is uiteraard niet evident, vooral wat betreft migranten. Ze hebben minder sociale rechten en als ze er al hebben, weten ze dat vaak niet. Bico hamert er bijgevolg op dat er structurele oplossingen worden vooropgesteld om deze groep waardig op te vangen. “Dat is cruciaal voor een stad als Brussel, dat echt dient als transitiestad”, vult Frederik Ceulemans aan.
Op een positievere noot, de samenwerking met meerdere Sociale Verhuurkantoren en enkele Openbare Vastgoedmaatschappijen verloopt vrij goed. Ze onderhouden al jaren sterke banden, wat resulteert in een betrouwbare bron van huisvesting voor hun leden. Echter, dit kan een drempel vormen voor nieuwe spelers in de sector, die niet dezelfde gevestigde relaties hebben. Het blijft ook jaarlijks onderhandelen, er zijn geen garanties aan verbonden.
In diezelfde lijn vraagt Ethel Savelkoul naar de relatie met Bruss’Help. Deze zou een coördinerende rol moeten vervullen tussen de diensten en de COCOF, GGC en VGC, om efficiëntie te bevorderen over de taalgrens heen. Die taak wordt nog niet optimaal vervuld aangezien Bruss’Help, een nog vrij jongen organisatie, veel crisissen heeft moeten helpen beheren (covid, Ukraine, opvang van migranten) laat Bico ons weten. Ze halen zelfs een paar voorbeelden aan waar de sector de hulp van Bruss’Help zou kunnen gebruiken: EU-subsidies aanvragen, die vaak een zware administratieve last betekenen en het verzamelen van data om een evidence based beleid te kunnen leiden in de dak- en thuislozensector.
Verder wordt de Bico Federatie ook geconfronteerd met problemen zoals personeelstekort in de sociale sector en daarmee gepaard de concurrentie die heerst tussen publieke en private instellingen. Ze werken actief aan het werven van nieuw talent -ze gaan zelfs aankloppen bij de verschillende hogescholen! -, vooral tweetalige en meertalige kandidaten zijn een begeerd profiel. Om dit probleem te verhelpen, moet de job aantrekkelijker worden. Een loonsverhoging bv. zou al veel uitmaken.