Gesprek met Straatverplegers vzw over hun memorandum : “60 extra woningen voor daklozen per jaar”

Straatverplegers is een erkende vzw die daklozen via duurzame huisvesting helpt te re-integreren in de samenleving. Hun meest duidelijke aanbeveling vandaag is een quotum van 5% voor daklozen bij de toewijzing van nieuwe sociale woningen in afwijking van de wachtlijsten. “Dat gaat over 120 woningen per jaar, als we ons baseren op de toebedeling van 2022. In realiteit wijzen huisvestingsmaatschappijen er vandaag al een 60-tal toe aan daklozen via artikel 37^[1]. Dus met nog 60 woningen extra kunnen we het verschil maken” berekent Ethel Savelkoul, kandidaat voor Open Vld. “Dat lijkt me, zo geformuleerd, niet onhaalbaar”. 

De vzw StraatVerplegers/Infirmier de Rue werd opgericht in 2005. Adrienne Vanvyve, belangenbehartiger, vertelt het ontstaan. Het is aan de basis een psycho-medisch-sociale organisatie. Ook vandaag begint het met verplegers, sociaal assistenten, psychologen die de mensen op straat tegemoet gaan en een relatie opbouwen. Ze leggen zich toe op de meest kwetsbare groep daklozen, van de naar schatting 7000 daklozen in Brussel. Eens een band, starten ze een traject op maat, waar het vinden van een duurzame woning centraal staat. Met een gemotiveerd team slagen ze erin om 15 à 20 personen per jaar te herhuisvesten. Ze zijn erkend als een Housing First-partner. In een volgende fase volgt het My way-team deze mensen op in hun persoonlijke ontwikkeling en re-integratie. Adrienne Vanvyve benadrukt het intensieve maatwerk om bijvoorbeeld te zorgen dat deze mensen na het intens leven op straat niet in eenzaamheid belanden in hun woning. Ze benadrukt ook dat voor deze specifieke doelgroep, tijdelijke huisvesting, zoals modulaire woningen, niet altijd de ideale oplossing is. Dat is meer geschikt voor mensen zonder papieren bijvoorbeeld in een transitie.

Frederik Ceulemans: “Discussies over quota zijn moeilijk. Wat je aan de een geeft, neem je van de ander af. Het zijn onmogelijke keuzes. Het aanbod aan betaalbare woningen, publiek en privé moet groeien”. Ceulemans dring aan op sneller procedures voor de bouw van woningen. Meer inzetten op Sociale Verhuurkantoren, waarmee daklozen organisaties wel goed samenwerken. Meer steun via huurtoelagen ook. Ethel Savelkoul durft daaraan toe te voegen dat we ook moeten denken aan een andere besteding van de beschikbare beleidsmiddelen voor dakloosheid om die 60 ontbrekende woningen te realiseren, om het Housing First effectief te maken. “Nu gaan de middelen naar noodopvang en inschakeling. Een beetje afromen of herbestemmen naar stenen verdient zich wellicht zelf terug op middellange termijn”. Stof tot nadenken.

^[1] Van het besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering met betrekking tot de verhuurregeling van woningen beheerd door de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij en openbare vastgoedmaatschappijen van 26 september 1996.